#4: Verliefd op vakantie
Door: Nina
Blijf op de hoogte en volg Nina
28 April 2016 | Guatemala, Antigua
Dag trouwe lezers! Wij zijn inmiddels aan onze vijfde week in Midden-Amerika begonnen en het is dus weer tijd om jullie op de hoogte te stellen van onze avonturen.
We hebben jullie achtergelaten met informatie over een spannende vulkaanboardtocht, dus we pakken de draad op bij vrijdag. We hadden besloten dat het weer tijd werd voor een reisje naar een ander paradijsje. De keuze was ofwel naar de kust te gaan, ofwel naar het binnenland, dus Rosa sprak haar veto uit en vrijdagochtend zaten we in de bus naar Chinandega om uiteindelijk koers te zetten richting Jiquilillo (of zoiets). Geloof ons: dat zijn niet de makkelijkste plaatsnamen om te onthouden, wat weer geleid heeft tot glimlachjes op de vriendelijke gezichten van de Nicaraguanen terwijl ze onze vergeefse pogingen de woorden uit te spreken verbeterden. Het plan was om in Chinandega over te stappen op de bus naar Het strand, maar die vertrok pas drie uur nadat wij in het stadje arriveerden en het scheen nogal een luguber, zakkenrolgevoelig punt in de stad te zijn, dus hebben wij voor teveel geld een taxi genomen naar het strandplaatsje. Na een stoffige en bumpy rit, kwamen wij in een oase van rust. Rancho Tranquilo heette ons hostel en tranquilo it was. Vanuit dit pittoreske en tevens WiFi-loze oord hebben we een tourtje gedaan door de Mangroven (een natuurlijk anti-tsunami-verschijnsel, wat dus een soort moerassig bos inhoudt). In een kayak werden wij tussen de takken door gepeddeld, richting een prachtige mirador; een uitkijkpunt waar we een prachtig stukje Nicaragua hebben mogen bewonderen.
Zondag besloten we dat het weer tijd werd om ons weer richting de bewoonde WiFi-wereld te verplaatsen en busten we terug naar León. Daar boekten we een shuttle naar Antigua, Guatemala voor maandagnacht. Maandag moesten we ons dus nog in de stad vermaken, maar gelukkig zijn er zat dingen te doen, waaronder een kookcursus. Samen met een Nica-vrouwtje gingen we naar de lokale markt. Het is erg indrukwekkend en tegelijkertijd zorgwekkend om te zien waar het voedsel in deze landen vandaan komt. Bakken met fors gezouten rundvlees liggen daar lekker in het zonnetje te wachten of het geconsumeerd gaat worden door mensen of vliegen, krabben kun je er per vijf verpakt en tevens levend kopen, al ontbreekt er hier en daar misschien wel een pootje en garnalen hoeven hier niet eens in het ijs te liggen. De zon werkt ook prima! Onze Nicaraguaanse chef-kok kocht bij ieder stalletje iets anders en met tassen vol hesen we aan het einde in een fiets-taxi, wat gewoon de Zuid-Amerikaanse variant van een tuk-tuk is. En daar passen makkelijk drie mensen naast elkaar in. Toch? Hier vinden ze van wel! Teruggekomen bij het hostel werd het tijd om te koken. Het menu? Carne en bao. Ofzo. Jullie moeten ons maar vergeven dat we even niet hebben opgezocht hoe je het schrijft, maar het is een Nicaraguaanse stoofschotel en een echte delicatesse. Het gerecht bevatte Yuca (niet Nina's favoriete Zuid-Amerikaanse product), aardappel, bakbanaan, wortel, tomaat, groene paprika, van dat gekke, verschrikkelijk vies uitziende, gezouten rundvlees, ui, knoflook, munt, sinaasappelsap en water. En dat vouwt men dan in bananenbladeren en laat het twee uur lekker stoven. Uiteindelijk mochten we het gerecht ook opeten en het was zowaar eigenlijk best lekker. Het vlees was Nina wel echt te zout, maar Rosa heeft keurig netjes haar bordje leeggegeten als een goed opgevoede Amersfoortse. Zelfs de Yuca werd zonder tegenzin door Nina geconsumeerd.
's Avonds moest er vroeg worden geslapen, want om 2 uur 's nachts vertrok onze shuttle naar Guatemala. Een zestien uur durende busreis in een mini-van. Het was zeer zeker niet de meest comfortabele reis aller tijde, maar Rosa heeft toch gauw twaalf van de zestien uur geslapen, dus die mocht niet klagen. Nina is wat minder sterk in het slapen in bussen dan Rosa, dus die heeft verschillende levensfilosofieën haar brein laten passeren. (Eigenlijk heeft ze vooral naar buiten gekeken.)
Aangekomen in Guatemala, inclusief de stempels voor Honduras en El Salvador, merkten we meteen het temperatuurverschil. Het begon al gauw te regenen en het regende vrij hard. Het begin van de dag is hier eigenlijk heel mooi (iets waar we ons op verkeken hadden en waardoor we dus nu flink verbrande schouders hebben) en in de loop van de dag wordt het bewolkter en kouder en het eindigt in regen. Dinsdagavond hebben we nog een bezoekje gebracht aan de Ladies Night bij een bar verderop, waar we twee gratis mojito's hebben gedronken en een folder voor Koningsdag scoorden.
Woensdag hebben we Antigua verkend en zijn we verliefd geworden op dit prachtige stadje. Het is hier wel wat duurder dan Nicaragua, maar zoooooo mooi. Overal gekleurde huisjes, kinderkopjes in plaats van asfalt en op elke hoek van de straat een leuk tentje om koffie te drinken of te eten. Er is nog de mogelijkheid gepasseerd hier te blijven om in het hostel te werken, maar we moesten er toch aan toegeven dat we 'nog maar zes weken' hebben om dit prachtige continent zo goed mogelijk in ons op te nemen, dus hebben we die gedachte gauw weggestopt.
Woensdagavond hebben we een bezoekje gebracht aan het Koningsfeestje in de Mono Loco Bar (vertaling: Bar de Gekke Aap). We ontdekten al gauw dat er in Antigua óf heel weinig Nederlanders waren óf dat het echte feestje ergens anders was. Desalniettemin hebben we van een Heineken genoten en beide een oranje muts gestolen en zijn we naar de Ladies Night in een andere bar gegaan. Prima avondje dus toch nog. De mutsen gaan zeker mee naar huis, dus volgend jaar kunnen jullie die op Koningsdag bewonderen.
Vandaag hebben we een tourtje geboekt voor morgenochtend, we gaan een vulkaan beklimmen. Een echte, actieve vulkaan. Iep! We hebben wel voor de makkelijke gekozen, om mee te beginnen. Misschien laten we het ook daarbij haha. We hebben verder vandaag een gratis openluchtmuseum bezocht, maar dat stelde niet al te veel voor. Wel hebben we heerlijk geluncht met bagels, dat was een hoogtepunt op zich.
Nu, as we speak, houdt Rosa zich bezig met de planning voor de komende vijf en een halve week. Want ja mensen, we zijn al bijna op de helft...
Hierbij vragen we jullie dan ook om alvast de weergoden gunstig te stemmen, zodat de zon vanaf 7 juni Nederland niet meer verlaat. Wij zullen daarop ons best doen te vragen of ie met ons mee wil.
Dan rest ons nog één ding: het aanvullen van het wat-we-tot-nu-toe-geleerd-hebben-lijstje!
19. Yuca is (meestal) niet zo lekker.
20. Gefermenteerde thee wel? NEE!!!
21. Burritos, tortilla's, nachos en het lokale bier gaat daarentegen nog lang niet vervelen!
22. Kinderkopjes zijn heel mooi, maar lopen niet zo lekker...
23. Ook al zijn we Nederlanders, wij houden echt niet van regen. Punt uit.
24. De verjaardag van de Nederlandse koning viert men hier over het algemeen niet. Het feit dat er zoiets is als vrouwen viert men echter volop. Hup Ladies Night!
25. Wijn is hier duur. DAMN IT!
26. Mojito's en Gin-Tonics zijn hier niet duur. JEEEEE!
28. Er zijn heel veel vulkanen in Midden-Amerika. Who knew?
29. In disco's wordt hier nog gebreakdancet... Eigenlijk heel gaaf, want hier kunnen ze het ook echt.
30. Ook bij bewolkt weer dient een Nederlandse zich goed in te smeren.
We kunnen niet wachten op de dingen die we volgende week gaan leren. Tot die tijd: hasta la vista, amigos!
Besos!
We hebben jullie achtergelaten met informatie over een spannende vulkaanboardtocht, dus we pakken de draad op bij vrijdag. We hadden besloten dat het weer tijd werd voor een reisje naar een ander paradijsje. De keuze was ofwel naar de kust te gaan, ofwel naar het binnenland, dus Rosa sprak haar veto uit en vrijdagochtend zaten we in de bus naar Chinandega om uiteindelijk koers te zetten richting Jiquilillo (of zoiets). Geloof ons: dat zijn niet de makkelijkste plaatsnamen om te onthouden, wat weer geleid heeft tot glimlachjes op de vriendelijke gezichten van de Nicaraguanen terwijl ze onze vergeefse pogingen de woorden uit te spreken verbeterden. Het plan was om in Chinandega over te stappen op de bus naar Het strand, maar die vertrok pas drie uur nadat wij in het stadje arriveerden en het scheen nogal een luguber, zakkenrolgevoelig punt in de stad te zijn, dus hebben wij voor teveel geld een taxi genomen naar het strandplaatsje. Na een stoffige en bumpy rit, kwamen wij in een oase van rust. Rancho Tranquilo heette ons hostel en tranquilo it was. Vanuit dit pittoreske en tevens WiFi-loze oord hebben we een tourtje gedaan door de Mangroven (een natuurlijk anti-tsunami-verschijnsel, wat dus een soort moerassig bos inhoudt). In een kayak werden wij tussen de takken door gepeddeld, richting een prachtige mirador; een uitkijkpunt waar we een prachtig stukje Nicaragua hebben mogen bewonderen.
Zondag besloten we dat het weer tijd werd om ons weer richting de bewoonde WiFi-wereld te verplaatsen en busten we terug naar León. Daar boekten we een shuttle naar Antigua, Guatemala voor maandagnacht. Maandag moesten we ons dus nog in de stad vermaken, maar gelukkig zijn er zat dingen te doen, waaronder een kookcursus. Samen met een Nica-vrouwtje gingen we naar de lokale markt. Het is erg indrukwekkend en tegelijkertijd zorgwekkend om te zien waar het voedsel in deze landen vandaan komt. Bakken met fors gezouten rundvlees liggen daar lekker in het zonnetje te wachten of het geconsumeerd gaat worden door mensen of vliegen, krabben kun je er per vijf verpakt en tevens levend kopen, al ontbreekt er hier en daar misschien wel een pootje en garnalen hoeven hier niet eens in het ijs te liggen. De zon werkt ook prima! Onze Nicaraguaanse chef-kok kocht bij ieder stalletje iets anders en met tassen vol hesen we aan het einde in een fiets-taxi, wat gewoon de Zuid-Amerikaanse variant van een tuk-tuk is. En daar passen makkelijk drie mensen naast elkaar in. Toch? Hier vinden ze van wel! Teruggekomen bij het hostel werd het tijd om te koken. Het menu? Carne en bao. Ofzo. Jullie moeten ons maar vergeven dat we even niet hebben opgezocht hoe je het schrijft, maar het is een Nicaraguaanse stoofschotel en een echte delicatesse. Het gerecht bevatte Yuca (niet Nina's favoriete Zuid-Amerikaanse product), aardappel, bakbanaan, wortel, tomaat, groene paprika, van dat gekke, verschrikkelijk vies uitziende, gezouten rundvlees, ui, knoflook, munt, sinaasappelsap en water. En dat vouwt men dan in bananenbladeren en laat het twee uur lekker stoven. Uiteindelijk mochten we het gerecht ook opeten en het was zowaar eigenlijk best lekker. Het vlees was Nina wel echt te zout, maar Rosa heeft keurig netjes haar bordje leeggegeten als een goed opgevoede Amersfoortse. Zelfs de Yuca werd zonder tegenzin door Nina geconsumeerd.
's Avonds moest er vroeg worden geslapen, want om 2 uur 's nachts vertrok onze shuttle naar Guatemala. Een zestien uur durende busreis in een mini-van. Het was zeer zeker niet de meest comfortabele reis aller tijde, maar Rosa heeft toch gauw twaalf van de zestien uur geslapen, dus die mocht niet klagen. Nina is wat minder sterk in het slapen in bussen dan Rosa, dus die heeft verschillende levensfilosofieën haar brein laten passeren. (Eigenlijk heeft ze vooral naar buiten gekeken.)
Aangekomen in Guatemala, inclusief de stempels voor Honduras en El Salvador, merkten we meteen het temperatuurverschil. Het begon al gauw te regenen en het regende vrij hard. Het begin van de dag is hier eigenlijk heel mooi (iets waar we ons op verkeken hadden en waardoor we dus nu flink verbrande schouders hebben) en in de loop van de dag wordt het bewolkter en kouder en het eindigt in regen. Dinsdagavond hebben we nog een bezoekje gebracht aan de Ladies Night bij een bar verderop, waar we twee gratis mojito's hebben gedronken en een folder voor Koningsdag scoorden.
Woensdag hebben we Antigua verkend en zijn we verliefd geworden op dit prachtige stadje. Het is hier wel wat duurder dan Nicaragua, maar zoooooo mooi. Overal gekleurde huisjes, kinderkopjes in plaats van asfalt en op elke hoek van de straat een leuk tentje om koffie te drinken of te eten. Er is nog de mogelijkheid gepasseerd hier te blijven om in het hostel te werken, maar we moesten er toch aan toegeven dat we 'nog maar zes weken' hebben om dit prachtige continent zo goed mogelijk in ons op te nemen, dus hebben we die gedachte gauw weggestopt.
Woensdagavond hebben we een bezoekje gebracht aan het Koningsfeestje in de Mono Loco Bar (vertaling: Bar de Gekke Aap). We ontdekten al gauw dat er in Antigua óf heel weinig Nederlanders waren óf dat het echte feestje ergens anders was. Desalniettemin hebben we van een Heineken genoten en beide een oranje muts gestolen en zijn we naar de Ladies Night in een andere bar gegaan. Prima avondje dus toch nog. De mutsen gaan zeker mee naar huis, dus volgend jaar kunnen jullie die op Koningsdag bewonderen.
Vandaag hebben we een tourtje geboekt voor morgenochtend, we gaan een vulkaan beklimmen. Een echte, actieve vulkaan. Iep! We hebben wel voor de makkelijke gekozen, om mee te beginnen. Misschien laten we het ook daarbij haha. We hebben verder vandaag een gratis openluchtmuseum bezocht, maar dat stelde niet al te veel voor. Wel hebben we heerlijk geluncht met bagels, dat was een hoogtepunt op zich.
Nu, as we speak, houdt Rosa zich bezig met de planning voor de komende vijf en een halve week. Want ja mensen, we zijn al bijna op de helft...
Hierbij vragen we jullie dan ook om alvast de weergoden gunstig te stemmen, zodat de zon vanaf 7 juni Nederland niet meer verlaat. Wij zullen daarop ons best doen te vragen of ie met ons mee wil.
Dan rest ons nog één ding: het aanvullen van het wat-we-tot-nu-toe-geleerd-hebben-lijstje!
19. Yuca is (meestal) niet zo lekker.
20. Gefermenteerde thee wel? NEE!!!
21. Burritos, tortilla's, nachos en het lokale bier gaat daarentegen nog lang niet vervelen!
22. Kinderkopjes zijn heel mooi, maar lopen niet zo lekker...
23. Ook al zijn we Nederlanders, wij houden echt niet van regen. Punt uit.
24. De verjaardag van de Nederlandse koning viert men hier over het algemeen niet. Het feit dat er zoiets is als vrouwen viert men echter volop. Hup Ladies Night!
25. Wijn is hier duur. DAMN IT!
26. Mojito's en Gin-Tonics zijn hier niet duur. JEEEEE!
28. Er zijn heel veel vulkanen in Midden-Amerika. Who knew?
29. In disco's wordt hier nog gebreakdancet... Eigenlijk heel gaaf, want hier kunnen ze het ook echt.
30. Ook bij bewolkt weer dient een Nederlandse zich goed in te smeren.
We kunnen niet wachten op de dingen die we volgende week gaan leren. Tot die tijd: hasta la vista, amigos!
Besos!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
