#5: Busje komt zo
Door: Nina
Blijf op de hoogte en volg Nina
09 Mei 2016 | Belize, Caye Caulker
Ten eerste willen we graag onze excuses aanbieden voor onze nalatigheid met betrekking tot de blog. We weten dat jullie waarschijnlijk als sinds donderdag dag en nacht Facebook in de gaten houden om telkens teleurgesteld te worden omdat we nog niks hebben geschreven. We hebben het niet nagelaten om jullie een hak te steken, maar we waren gewoon echt te druk met de wereld zien. Dus bij dezen een welgemeend excuus dat jullie zo lang hebben moeten wachten. Maar hier is hij dan eindelijk: blog #5.
Onze laatste blog is geëindigd in Antigua. De prachtige stad Antigua met z'n mooie huisjes en leuke tentjes, een stad waar je makkelijk een maand kunt blijven. Op financieel gebied wel even een tegenslagje vergeleken met het (voor Midden-Amerikaanse termen) spotgoedkope Nicaragua. Dat is dan wel geen Thailand, maar ons geld is daar zeker meer waard geweest dan in Guatemala.
Nadat blog #4 online verschenen was, kregen wij de verrassende reactie dat een bekende zich ook in Antigua bevond en die avond zaten wij ineens gezellig Gin-tonics te drinken met Sharon en Vera. (Voor die lezers die nu denken: wie zijn dat? Musicalvriendinnetjes van Nina :).) Dat was dus een leuke avond.
Zoals we al verteld hadden gingen we vrijdag een vulkaan beklimmen. Het was de actieve vulkaan Pacaya. Voor twee hike-leken als wij was dit een perfecte dagtocht. Het was een halve dag, de klim zelf was twee uur naar boven en een uur naar beneden, drie km op en drie km neer. Bovenop konden we de rook van de actieve vulkaan zien. De tocht begon vroeg, zodat het niet te warm zou zijn en dat was een goede keuze (je kon namelijk ook 's middags gaan), want 's ochtends was het nog mooi helder en hadden we een prachtig uitzicht. Naarmate de middag dichterbij kwam werd het steeds bewolkter en het uitzicht slechter, dus dat hadden wij even goed gedaan. De rest van de middag hebben we niet al te veel gedaan.
Zaterdag vertrok onze bus naar Lago Atitlan. Wij budgetreizigers hadden de lokale bus geboekt , wat goedkoper was dan een shuttle. Dus daar gingen wij tussen de lokalen gepropt. In zo'n oude Amerikaanse schoolbus, op bankjes waar normaal maar twee mensen passen, maar waarvan de Guatamalteken met gemak drie of vier mensen op neer laten strijken. Zodoende zat er ook gedurende deze trip de hele tijd wel een derde persoon naast ons. Dat is op zich acceptabel, tot je naar links kijkt en de hoofdluizen over hun hoofden kunt zien lopen. Niet bij één persoon, nee overal om je heen heeft iedereen hoofdluis. En dus niet een beetje, maar zo erg dat je luizen van ongeveer een halve centimeter lang door hun zwarte lokken kunt zien wandelen. JAK! Geen lokale bus meer voor Rosa en Nina. Basta.
Lago Atitlan was een mooi meer, maar dat weekend stond toch meer in het teken van Nina d'r buikgriep. Dus dat was een beetje jammer. Wel hebben we zaterdagochtend een kayak gehuurd om twee uurtjes over het meer te varen en dat was een heel aangenaam tochtje. Daarna hebben we niet zoveel meer gedaan en zondagochtend om 4:30 gingen we met de bus richting Semuc Champey. Twaalf uur in een bus, pfieuwwww. Eerst drie uur terug naar Antigua en dan nog negen uur naar Semuc. Een lange reis, maar jeetje wat was dat het waard! Semuc Chempey is een plek in het noorden van Guatemala waar je een tour kunt doen door grotten met kaarsen (dit was een soort extreme Eftelingatractie. En we zijn allemaal gek op de Efteling, niet waar?). Na de grotten hebben we van een naar men zei vier meter hoge rots afgesprongen, maar wij zijn er toch niet helemaal van overtuigd dat dat vier meter was. Eerder acht. Of tien. Het was dat Rosa ineens besloten had dat ze dat heus wel dorst, dat Nina er braaf achteraan ging. Waarschijnlijk had ze het anders nooit gedaan, maar goed we zijn dan ook onwijze waaghalzen geworden dus hee, gewoon springen. Trillende benen en blauwe billen waren de prijs, maar het voelde toch wel heel goed om iets te doen wat je eigenlijk niet durft. Na deze mentale (en lichamelijke) overwinning mochten we relaxen in rubberen banden om over de rivier te 'tuben'. Terwijl je daar ligt te dobberen komen dan van alle kanten kinderen naar je toe getubed met de tekst: 'hey, you want beer? You can pay later. My name is Ronaldo/Alex/Juan/José/vul-maar-in.' Waarschijnlijk het enige Engels dat ze kennen, maar meer hebben ze eigenlijk ook niet nodig. In elk geval weer hilarisch!
Na de lunch gingen we naar de 'mirador'; weer een uitkijkpunt waar we wel even voor moesten klimmen en zweten, maar wauw wat een uitzicht! Beneden lagen de natuurlijke zwembaden waar we daarna in gingen zwembaden. Stel je helderblauwe grote plassen voor, die als een soort trap naar beneden lopen, middenin de jungle. Echt waanzinnig mooi! Zo uit een reisgids geplukt.
Na deze prachtige dag hebben we nog een leuke avond beleefd met de hosteleigenaren, die ons hebben geleerd hoe we een Michelada moeten maken - dat is een soort bloody Mary, maar dan met bier, beste anti-katerdrankje ever - en met wie we salsa hebben gedanst.
De volgende ochtend, woensdag inmiddels, gingen we weer eens in de bus, op weg naar Flores. Een busrit die acht uur zou duren, maar pas een uur of elf na vertrektijd kwamen we, opgevouwen en in elkaar gedeukt in het pittoreske dorpje Flores aan. Er passen namelijk best achttien mensen in een minibus. Toch? Gelukkig is Rosa op z'n zachtst gezegd redelijk assertief als het op goede plekken scoren aankomt, dus hebben we bijna altijd goede plekken. Een van de reizigers die we ontmoet hadden heeft haar bewonderd om de flair waarmee ze dat telkens doet.
We boekten meteen de sunrisetour naar de Mayatempels in Tikal, dus om 3:00 's nachts werden we opgehaald om onderweg nog even 250 Quetzal (iets minder dan dertig euro) per persoon extra te lappen, bovenop de 100 die we al betaald hadden. Die toegangsprijs waren ze even vergeten te melden... Afzetters... De sunrisetour was misschien niet helemaal nodig geweest, want de zon bleef achter de wolken en de dieren in de jungle werden wel wakker, maar lieten hun show met heel veel herrie een beetje achterwege. Desalniettemin was Tikal echt prachtig. Niet alleen prachtige tempels op zich, daarnaast liggen ze middenin de jungle, wat een heel onwerkelijk effect heeft. Bovendien krijg je er nog een tourtje langs verschillende apen, wasbeerachtigen en andere exotische dieren bij cadeau. Perfecte combinatie van natuur en cultuur.
Twaalf uur 's middags kwamen we weer terug in Flores en waren we redelijk gesloopt. Wel zijn we 's avonds nog uit geweest met onze inmiddels vaste crew van mensen die we onderweg op steeds meer plekken tegenkomen. We hebben de zogenaamde verjaardag van een van onze reisgenoten gevierd en daarbij gratis taart ontvangen. Jullie mogen zelf invullen wat onze assertieve Rosa deed met al haar flair... ;)
Vrijdagochtend (weer vroeg; 5:00 dit keer) gingen we de bus in, AGAIN, die zich in de richting van Belize verplaatste. Maar deze keer hadden we mazzel. We hadden een twintigpersoonsbusje, met z'n drieën. Dus daar gingen wij; languit over vier stoelen en vijf uur lang de verloren slaap van de afgelopen dagen inhalen. Even wakker worden bij de grens en hup weer tukken. Uitstekende busreis mogen we wel zeggen. Toen de boot op, inmiddels waren we nog met in totaal vier van ons groepje over, naar Caye Caulker. Rosa en ik samen, met Dominique uit België en Jamie uit Nieuw-Zeeland.
En hier zijn we dan, drie dagen later en nog steeds op het wonderschone, van reggae vervulde eiland Caye Caulker. Het is een flashback naar San Blas, maar dan met de ambiance van Bob Marley. Gek hoe er zich nog steeds geen nieuwe beroemde reggae artiest heeft aangediend, terwijl ze hier niets liever horen.
Zaterdag zijn we op een catamaran gegaan, om te snorkelen met haaien, pijlstaartroggen, een zeekoe, een schildpad en duizenden mooie vissen en koralen. Duiken is aan alle kanten niet nodig, met snorkelen zie je alles wat je zou willen zien. Daarna lig je ontspannen in het net voorop de Catamaran een beetje punch te drinken en ceviche te eten en je af te vragen op welke manier je het eiland mee naar huis zou kunnen nemen.
We zouden vandaag doorgaan richting Mexico, samen met Jamie, maar we hebben besloten nog een dagje te blijven. Heel misschien gaat Rosa nog diepzeeduiken in de Blue Hole, een soort blauw gat in de zee, dus dan blijven we misschien nog wat langer. De planning is dat onze reis zich dan richting Mexico verplaatst, maar laten we niet te hard van stapel lopen. Daar horen jullie later meer over.
Inmiddels zijn we over de helft en hebben we nog maar vier weken om van deze fantastische reis te kunnen genieten. Wel willen we voorzichtig noemen dat we denken dat de zon ons wel mag en daarom alvast een kijkje heeft genomen in Nederland. Wees lief voor hem, want we zien hem graag daar ook!
En dan, voor we weer afscheid nemen van jullie, moeten we onze lijst nog aanvullen.
31. Buig je hoofd voordat je een bus instapt. Anders stoot je je hoofd. En dat doet dus zeer.
32. Hoe je een Michelada maakt. De Michelada don Max wel te verstaan. Geen zorgen, jullie krijgen allemaal te proeven hoe dit interessante drankje smaakt!
33. Hoe je van een hele hoge rots springt. Iets met zwaartekracht is dat dus...
34. Apen gooien soms met poep naar mensen. We weten niet of ze dat doen om te pesten of omdat ze zich bedreigd voelen. Gelukkig hebben ze ons met rust gelaten.
35. Brulapen maken echt heel veel herrie.
36. Het is heel arelaxt als je in een hoog stapelbed ligt en je moet plassen. Want dan moet je klimmen in het donker en dan struikel je over je backpack en dat soort dingen.
37. Van snorkelen ga je heeeeeeeeeel veel plassen.
38. Nina is onhandig.
39. Nina heeft geprobeerd 'NEE' te leren zeggen. Dat gaat haar echter nog niet heel goed af.
40. Je kunt sokken dragen over je teenslippers en dan heb je onderwaterschoenen.
41. Allstars worden er niet beter op als je ze onder water draagt.
42. We hadden een GoPro moeten kopen. Nee maar echt...
43. Het liedje Don't worry, be happy hebben we nu pas echt goed begrepen.
44. Het is geen kreeftseizoen in Belize nu... Helaas!
45. In Semuc Chempey vinden ze alles FUCKING BUENO.
46. Hoe je moet slapen in een bus, zonder een hoofdsteun.
Ongetwijfeld wordt deze lijst nog veel langer, maar dat bewaren we weer voor de volgende keer. We weten niet wanneer de volgende blog komt, dus dat is lekker spannend! Bedankt voor het volgen van onze reis, waarmee wij nu weer verdergaan!
Adios, man!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley